Daha dün baktım penceremden mutlu hayatlar gördüm, sokaklarda gezinen,neden bugün herkes mutsuz dedim kendi kendime, cevap bulamadım kırıldım içten içe...
İnsanlar gülsün istedi içimdeki susmak bilmeyen, yufka yürekli ses, fakat herkesi mutlu etmek zordu bunu bilmeden sadece konuşuyordu malum içten gelen ses...
Herkes gülsün doyasıya kahkalar atarak, mutlu olmak önemlidir kaç yaşında olsak da....
Gülelim, eğlenelim bazen hiçbirşey düşünmeden..Gamsız olmak bir sanat mıdır? Ben pek beceremem de; acaba okulu var mı, gitsem bir görsem belki kaydolurum ve sonunda ben de gamsız olurum..
Varsa bile ne öğretiyorlar acaba gamsızlık okulunda..yok yok bence bişey öğretmiyorlardır çünkü o okulun hocaları da gamsızdır bence..Biz yine düşünerek devam edelim hayatımıza bu güzel bir yetidir değil mi?.. Sadece arada dünyanın kendi etrafımızda döndüğünü düşünelim mutlu olalım sevdiklerimizle, yoksa çekilmiyor hayat her daim ciddi olarak...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder